Kwas hialuronowy jest nie tylko najbardziej znanym, ale również niezwykle istotnym wypełniaczem stosowanym w medycynie estetycznej. Preparaty oparte na kwasie hialuronowym służą do niwelowania ubytków skóry oraz modelowania twarzy, stanowiąc jedną z najskuteczniejszych technik odmładzania.
POCHODZENIE I WŁAŚCIWOŚCI KWASU HIALURONOWEGO
Kwas hialuronowy został odkryty w czasach, gdy medycyna estetyczna praktycznie nie istniała w kontekście poprawiania urody. Jego odkrycie miało miejsce w 1934 roku przez naukowców z Uniwersytetu Columbia, którzy wyizolowali go z ciała szklistego oka bydlęcego. Nazwa „hialuronowy” nawiązuje do greckiego słowa „hyalos”, oznaczającego „szkło”, ze względu na przezroczystość i szklisty wygląd substancji. Początkowo kwas hialuronowy był wykorzystywany jako substytut kurzych jaj w procesie piekarniczym, a dopiero w 1996 roku zaczął być stosowany w medycynie estetycznej.
Kwas hialuronowy jest naturalnie występującym związkiem należącym do glikozaminoglikanów, wielocukrów obecnych w organizmach. W organizmach ludzkich występuje on przede wszystkim w tkance łącznej, ciele szklistym oka i chrząstkach stawowych, a największe stężenie znajduje się w skórze. Jego kluczową właściwością jest zdolność do wiązania wody – jedna cząsteczka kwasu hialuronowego może wiązać około 250 cząsteczek wody. Dzięki temu zapewnia on skórze odpowiednie nawilżenie, elastyczność i jędrność. Niestety, wraz z wiekiem zawartość kwasu hialuronowego w organizmie maleje, a to przyczynia się do procesu starzenia się skóry.
PRODUKCJA KWASU HIALURONOWEGO
Obecnie kwas hialuronowy stosowany w medycynie estetycznej najczęściej jest wytwarzany przez zmodyfikowane genetycznie bakterie z rodzaju Streptococcus equi w procesie fermentacji mikrobiologicznej. Dzięki temu procesowi, kwas hialuronowy otrzymany w ten sposób jest identyczny z tym występującym naturalnie w organizmach ludzkich.
Po etapie wytwarzania następuje proces oczyszczania, mający na celu usunięcie bakterii i resztek ścian komórkowych, które mogą wywoływać reakcje alergiczne. Stopień oczyszczenia preparatu ma istotne znacznie dla jego bezpieczeństwa i skuteczności. Następnie, kwas hialuronowy poddawany jest procesowi usieciowania, w którym dodaje się substancję zagęszczającą, tworzącą większe konglomeraty cząsteczek kwasu. To usieciowanie chroni kwas przed szybkim metabolizowaniem przez organizm i pozwala mu utrzymać się w skórze przez dłuższy czas, nawet do roku lub dłużej.
Kwas hialuronowy dostępny jest w różnych stopniach usieciowania, co warunkuje jego zastosowanie. Im bardziej usieciowany jest preparat, tym bardziej skupia się na wypełnianiu ubytków, podczas gdy mniej usieciowany kwas posiada właściwości nawilżające. To dlatego często słyszymy, że kwas hialuronowy jest „niezastąpionym nawilżaczem”, szczególnie w kontekście mezoterapii igłowej.
WAŻNE INFORMACJE O KWASIE HIALURONOWYM
Przed przystąpieniem do zabiegu z użyciem kwasu hialuronowego, istnieją pewne przeciwwskazania, które należy wziąć pod uwagę. Należą do nich: ciąża i laktacja, czynna infekcja, opryszczka, zmiany ropne, choroby immunologiczne, niewyrównana cukrzyca, stosowanie antykoagulantów, kortykosteroidów systemowych oraz wcześniejsze zabiegi z użyciem wypełniaczy trwałych.
W trakcie zabiegu z kwasem hialuronowym mogą wystąpić pewne działania niepożądane, takie jak krwiaki, wybroczyny, rumień, zaczerwienienie, obrzęk, zmiany w pigmentacji, zgrubienia czy hiperkorekcja. Ważne jest jednak to, że większość tych objawów ma charakter przemijający.
Kwas hialuronowy jest niezwykle ważnym narzędziem w medycynie estetycznej, umożliwiającym niwelację ubytków skóry i przywracanie młodzieńczego wyglądu. Dzięki swoim unikalnym właściwościom nawilżającym i wypełniającym, kwas hialuronowy odgrywa istotną rolę w procesie odmładzania skóry i modelowania twarzy. Należy jednak pamiętać, że przeprowadzenie zabiegu z użyciem kwasu hialuronowego powinno odbywać się pod nadzorem doświadczonego specjalisty, który dobierze odpowiedni preparat i dostosuje go do indywidualnych potrzeb i oczekiwań pacjenta.